VRIENDSCHAP en KERST en VERHALEN en GEDICHTEN ea LEUKS

Onze mede forumster Nellie is 20 November 2013 overleden.
Haar dochter Ans, zal zo nu en dan, een gedichtje in de Huiskamer van Nellie, erbij zetten.
Onze weekendrondes ea andere leuke dingen ook daar, opdat Nellies forumonderdeel in beweging blijft. ( Ans... is op... af en toe na...veel minder...op het Forum)
Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 09 feb 2012, 03:17

Afbeelding

Afbeelding

Groeten van Nellie

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 09 feb 2012, 17:16

Afbeelding

Vriendschap
Ik heb iets voor jou,
en je mag het niet bewaren.
Je kan het ook niet zien,
al zit je er uren naar te staren.
Ik geef het je met dit bericht mee.
Moge het je bevallen.
Het is prachtig en het voelt heel fijn.
Dus let even op, met wat ik je nu ga geven.
Het is een vriendschapswens,
mooi in dit bericht opgeschreven.
De wens luid als volgt:
laat de wens toe in je leven.
en laat deze vooral niet bij jou blijven kleven!
Laat de golf van vriendschap stromen
En... houd hem dus... niet tegen

Liefs van Nellie

Gebruikersavatar
Frans
Berichten: 1425
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:48

Bericht door Frans » 10 feb 2012, 17:10

Afbeelding

Lieve Vrienden

Wij bedanken iedereen die mij gefeleciteerd hebben met mijn verjaardag we
hebben er niet zo veel aan gedaan omdat Ali haar Zus zeer ernsig ziek
is en zij
niet meer beter kan worden.
Ondanks dat wensen wij jullie allemaal een heel fijn weekend.

Liefs Ali en Frans

Dear friends we thank everyone who have gefeleciteerd me with my birthday
we have not so much to done because her sister is very sick and
ernsig
Ali
they no longer can be better.
Ondanls that we wish you all a very fine weekend.

Love Ali and French

Queridos amigos queremos agradecer a todos aquellos que me
tienen
gefeleciteerd con mi cumpleacos no tanto que hicimos porque su
hermana
esta muy enferma y ernsig Ali ya no puede ser mejores.
Ondanls que todos le deseamos un muy buen fin de semana.

Francis y Ali de amor


Liebe Freunde wir danke allen, die Gefeleciteerd haben mich mit
meinem
Geburtstag, den wir nicht so viel getan haben da ihre Schwester
sehr krank ist
und Ernsig Ali kunnen sie nicht mehr besser sein.
Ondanls, dass wir Sie alle ein sehr feines Wochenende wunschen.

Liebe Ali und Franz

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 12 feb 2012, 04:13

Afbeelding

Gebruikersavatar
Frans
Berichten: 1425
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:48

Bericht door Frans » 13 feb 2012, 01:49

Afbeelding

Fijne nieuwe week wens ik je.
Groeten van Frans Prins

Gebruikersavatar
LadyTroy
Beheerder
Berichten: 42461
Lid geworden op: 06 feb 2012, 04:02

Bericht door LadyTroy » 13 feb 2012, 12:06

Afbeelding

==>>Adrian Monk - video

Afbeelding


Dit vind ik een leuke TV serie.

Fijne Maandag Nellie.

Groetjes van Lady Troy

Gebruikersavatar
LadyTroy
Beheerder
Berichten: 42461
Lid geworden op: 06 feb 2012, 04:02

Bericht door LadyTroy » 14 feb 2012, 00:37


Afbeelding
Hallo Nellie
Ik hoop dat je een gezellige verwendag hebt
met Valentijndag en zo niet
verwen jezelf dan maar is.

Een verwen moment
van mij voor jou.. 2 videootjes van Andre Rieu

==>>Andre Rieu in Australia

==>>singing in the rain

Een hele fijne Dinsdag
Knuffels van Lady Troy Afbeelding

Gebruikersavatar
LadyTroy
Beheerder
Berichten: 42461
Lid geworden op: 06 feb 2012, 04:02

Bericht door LadyTroy » 14 feb 2012, 01:40

Afbeelding


Gepensioneerden zijn goud waard
hoezo ouderen niets meer waard????
we zijn een fortuin waard!!!
we hebben zilver in onze haren,
goud in onze tanden,
gas in onze darmen,
stenen in onze nieren,
lood in onze schoenen,
kalk aan onze nagels,
staal in onze heupen,
plastic in onze knieen,
vol met dure medicijnen,
lijken we wel op goudmijnen.
een mens met zoveel mineralen,
is met geen miljoen te betalen.
daarom ga ik fier door 't leven,
neem kritiek op als een spons,
want
door al die rijkdom,
DRIJFT DE ECONOMIE NOG STEEDS OP ONS.

Knuffels van Lady Troy

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 14 feb 2012, 01:42

Het meisje met de appel

(Dit is een waar gebeurd verhaal en je kunt meer informatie
vinden door te Googlen op Herman Rosenblat.
Hij werd Bar Mitzvah op de leeftijd van 75)

Augustus 1942. Polen.

Die ochtend was de lucht dreigend toen we angstig stonden te
wachten.
Alle mannen, vrouwen en kinderen van het Joodse getto in Piotrka
waren op een plein bij elkaar gedreven.
We hadden gehoord dat we verplaatst zouden worden.
Mijn vader was pas onlangs overleden aan tyfus, die zich snel
verspreid had in het overvolle getto.
Mijn grootste angst was dat onze
familie zou worden gescheiden.
Wat je ook doet, fluisterde Isidore, mijn oudste broer, ‘vertel ze
niet hoe oud je bent. Zeg dat je zestien bent.
Ik was lang voor een jongen van 11, dus ik kon het proberen.
Op die manier was ik misschien wel waardevol om te werken.
Een SS-er kwam naar me toe, zijn laarzen klikten tegen de kasseien.
Hij bekeek me van top tot teen en vroeg toen naar mijn leeftijd.
Zestien, zei ik. Hij stuurde mij naar links, waar mijn drie broers
al stonden
met andere gezonde jonge mannen.
Mijn moeder kreeg een gebaar om naar rechts te gaan bij andere vrouwen,
kinderen, zieken en ouderen.
Ik fluisterde Isidore, Waarom?
Hij gaf geen antwoord.
Ik rende naar de andere kant, naar Mama en zei dat ik bij haar
wilde blijven.
Nee, zei ze streng. Ga weg. Wees niet vervelend.
Ga met je broers mee.
Ze had voor die tijd nog nooit zo hard gesproken.
Maar ik begreep het:
ze wilde mij beschermen.
Ze hield zo veel van mij, dat ze, alleen deze keer,
deed alsof het niet zo was.
Het was het laatste wat ik van haar gezien heb…
Mijn broers en ik werden vervoerd in een veewagen naar Duitsland ...
Een nacht later kwamen we aan bij het concentratiekamp Buchenwald
en we werden in een overvolle barak gebracht.
De volgende dag werden er uniformen en identificatienummers uitgegeven.
Noem me geen Herman meer, zei ik tegen mijn broers.
Ik ben nu 94983.
Ik werd te werk gesteld in het crematorium van het kamp.
Ik moest de doden opladen
in een met de hand bediende lift. Ik voelde mijzelf ook dood.
Ik werd hard, ik was een nummer.

Spoedig daarna werden mijn broers en ik overgebracht naar Schlieben,
een kamp dat hoorde onder Buchenwald in de buurt van Berlijn ..
Op een ochtend leek het of ik de stem van mijn moeder hoorde.
Zoon, zei ze zacht maar duidelijk, ‘ik zal je een engel sturen.
Toen werd ik wakker. Het was net een droom.
Een mooie droom.
Maar in deze plaats konden er geen engelen zijn.
Er was alleen werk. En honger. En angst.
Een paar dagen later liep ik rond in het kamp, om de barakken heen,
vlakbij het hek van prikkeldraad waar de bewakers je niet gemakkelijk
konden zien.
Ik was alleen.
Aan de andere kant van het hek zag ik iemand: een klein meisje
met helblonde,
bijna lichtgevende krullen.
Ze stond half verborgen achter een berk.
Ik keek rond om er zeker van te zijn dat niemand me zag.
Ik riep haar zachtjes in het Duits.
Heb je iets te eten?
Ze begreep het niet.
Ik schoof dichter naar het hek toe en herhaalde de vraag in het Pools.
Ze stapte naar voren.
Ik was dun en mager, met lappen om mijn voeten gewikkeld, maar
het meisje leek er niet bang voor te zijn. In haar ogen zag ik het leven.
Ze trok een appel uit haar wollen jasje en gooide hem over het hek.
Ik greep de vrucht en toen ik begon weg te lopen, hoorde ik haar zachtjes zeggen:
Ik zie je morgen weer.
Iedere dag op hetzelfde tijdstip keerde ik terug naar dezelfde plek bij
het hek.
Ze was er altijd met iets voor mij om te eten - een homp brood of,
beter nog, een appel.
We durfden niet te spreken of te blijven hangen.
Gesnapt worden zou voor ons beiden de dood betekenen.
Ik wist niets over haar, dat soort boerenmeisje, behalve dat ze Pools verstond.
Hoe heette ze?
Waarom riskeerde ze haar leven voor mij?
Hoop was een beetje steun en dit meisje aan de andere kant van het hek
gaf me die, door mij brood en appels te eten te geven.
Bijna zeven maanden later werden mijn broers en ik in een
kolenwagon gepropt en vervoerd naar Theresienstadt, een kamp
in Tsjecho-Slowakije.
‘Kom niet meer terug, zei ik tegen het meisje die dag.
‘We gaan hier weg.
Ik draaide me om naar de barakken en keek niet achterom.
Ik heb niet eens afscheid genomen van het kleine meisje, van wie
ik de naam niet wist, het meisje met de appels.

Drie maanden lang waren we in Theresienstadt.
De oorlog liep op het eind
en de Geallieerde troepen waren dichtbij, maar mijn lot leek bezegeld.
Op 10 mei 1945 stond ik op de lijst om te sterven in de gaskamer om 10.00 uur.
In de rust van de dageraad probeerde ik me erop voor te bereiden.
Zo vaak scheen de dood
klaar om me op te eisen, maar op de een of andere had ik het steeds overleefd.
Nu was alles voorbij.

Ik dacht aan mijn ouders.
Tenminste, ik dacht, dat we weer verenigd zouden worden.

Maar om 8 uur ‘s ochtends was er grote opschudding.
Ik hoorde geschreeuw en zag mensen naar alle kanten
door het kamp rennen.
Ik werd met mijn broers opgevangen door
Russische troepen die het kamp hadden bevrijd!
De poort zwaaide open.
Iedereen rende weg, ik ook.
Verbazingwekkend, al mijn broers hadden het overleefd -
ik weet niet hoe.
Maar ik wist zeker dat het meisje met de appels de sleutel was voor
mijn overleving.

Op een plek waar het kwaad leek te overwinnen, had de goedheid
van die ene persoon mijn leven gered, had mij hoop gegeven op
een plaats waar die niet was.
Mijn moeder had mij een engel beloofd en de engel was gekomen.

Uiteindelijk kwam ik terecht in Engeland, waar ik werd geholpen door een
Joods liefdadigheidsfonds.
In een herstellingsoord knapte ik op, samen met andere jongens die de
Holocaust hadden overleefd en ik kreeg een opleiding in de elektronica.
Daarna ging ik naar Amerika, waar mijn broer Sam ook al was.
Ik nam dienst in het Amerikaanse leger tijdens de Korea-Oorlog en keerde
twee jaar later terug naar New York City.


Omstreeks augustus 1957 opende ik mijn eigen bedrijf voor reparatie van
elektrische apparaten.
Ik begon weer een toekomst op te bouwen.

Op een dag kreeg ik een telefoontje van mijn vriend Sid die ik in Engeland
had leren kennen.
Ik heb een afspraakje met een meisje.
Ze heeft een Poolse vriendin.
Zullen we samen gaan?

Een ‘blind date’? Nee, dat was niets voor mij.
Maar Sid bleef aandringen en een paar dagen later gingen we naar de
Bronx om zijn afspraak op te halen en haar vriendin Roma.

Ik moest toegeven, voor een ‘blind date’ was dit niet slecht.
Roma was verpleegster
in een ziekenhuis in de Bronx.
Ze was aardig en bijdehand.
Ook mooi, met zwierige
bruine krullen en groene, amandelvormige ogen die levenslustig
schitterden.

Met ons vieren reden we naar Coney Island.
Roma was prettig om mee te praten
en prettig gezelschap.
Het bleek dat zij ook op haar hoede was voor een afspraak met
iemand die ze niet kende!
We deden dit beiden voor het plezier van onze vrienden.
We maakten een wandeling over de promenade, genoten van de
zilte zeebries, en vervolgens hebben we gegeten aan de kust.
Ik kon me geen betere tijd herinneren.

We persten ons weer in de auto van Sid.
Roma en ik zaten samen op de achterbank.

Als Europese joden die de oorlog overleefd hadden, waren we ons
ervan bewust dat veel nog niet gezegd was tussen ons.
Zij sneed het onderwerp aan.
Waar was jij,’ vroeg ze zacht, ‘ tijdens de oorlog?
‘In de kampen, zei ik.
De verschrikkelijke herinneringen waren nog steeds levendig,
het verlies onherstelbaar.
Ik had geprobeerd om het te vergeten.
Maar je kunt dit nooit vergeten.

Ze knikte. Mijn familie was ondergedoken op een boerderij in Duitsland,
niet ver van Berlijn, vertelde ze me.
"Mijn vader kende een priester,
en hij heeft ons papieren gegeven dat we niet-joods waren.
Ik stelde me voor hoe ze ook moest hebben geleden, met angst,
de vaste metgezel.
En toch hier hadden we het beiden overleefd en waren we hier in
een nieuwe wereld.

Er was een kamp naast de boerderij, ging Roma verder.
Ik zag daar een jongen
en ik gooide elke dag appels naar hem.

Wat een verbazingwekkend toeval, dat zij een andere jongen had geholpen.
‘Hoe zag hij eruit?’ vroeg ik.

Hij was lang, mager en had honger.
Ik moet hem zes maand lang elke dag hebben gezien.
Mijn hart ging tekeer. Ik kon het niet geloven.
Dit kon niet waar zijn.
Heeft hij je op een dag verteld dat je niet terug moest komen,
omdat hij zou vertrekken Schlieben?
Roma keek me verbaasd aan. Ja!
Dat was ik!
Ik zou haast barsten van blijdschap en ontzag, overspoeld door emoties.
Ik kon het niet geloven!
Mijn engel!

Ik laat je niet meer gaan. zei ik tegen Roma.
En achterin de auto
van die ‘blind date’ vroeg ik haar ten huwelijk.
Ik wilde niet langer wachten.

Je bent gek! zei ze.
Maar ze nodigde me wel uit om haar ouders te ontmoeten voor het
Shabbatsdiner van de volgende week.

Ik verlangde ernaar om Roma nog veel beter te leren kennen, maar de
belangrijkste dingen wist ik al:
haar standvastigheid, haar goedheid.
Gedurende vele maanden was ze in de slechtste omstandigheden naar de
omheining gekomen en had mij hoop gegeven.
Nu had ik haar weer had gevonden en ik zou haar nooit meer laten gaan.

Die dag zei ze ja.
En ik hield mijn woord. Na een huwelijk van bijna 50 jaar,
met twee kinderen en drie kleinkinderen, heb ik haar nooit laten gaan.


Herman Rosenblat van Miami Beach, Florida

-------------------------------------------------------

Ik wens je een heel goed weekend.

Afbeelding
Liefs en groeten van Nellie

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 14 feb 2012, 02:01

Afbeelding


Waarom komen en gaan bepaalde mensen in je leven?

Jouw reactie zal interessant zijn.
Let goed op wat je leest.
Nadat je het gelezen hebt zul je de reden weten
Waarom het naar je toe gestuurd was.
Hier gaat het:

Mensen komen in je leven om een bepaalde reden,
Een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor
deze persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk
omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen,
je te begeleiden met ondersteuning en je fysiek, emotioneel
of spiritueel te helpen.
Ze lijken door God gestuurd en dat zijn ze ook.
Ze zijn er om een reden waarvan Hij het nodig vind dat ze er zijn.
Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment,
zegt of doet deze persoon iets om de relatie te beeindigen.
Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.
Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is
voldaan, onze wens is vervuld, hun werk is gedaan.
Het gebed dat je opzond is beantwoord en nu is het tijd om
verder te gaan.

Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het
jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen.
Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit gedaan hebt.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.
Geloof het , het is echt , maar slechts voor een seizoen.

Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen,
dingen waar je op kunt bouwen om zo een solide emotionele
fundering te hebben.
Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties
en situaties van je leven.
Men zegt: Liefde is blind maar vriendschap is helderziend.

Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden,
voor een seizoen of voor het hele leven is.

Groetjes van Nellie Schuurmans


Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 14 feb 2012, 23:54

Doorgeef bloem...

Afbeelding

Liefs van Nellie

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 16 feb 2012, 14:20

Afbeelding

Welterusten Allemaal en een goede Vrijdag.

==>>Een beetje liefde.
Knuf en Groetjes van Nellie

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 16 feb 2012, 14:30

Afbeelding

Vergeet die mooie dagen niet

Als je moe bent, als het niet lukt met je omgeving.
Als je geen raad meer weet en je diep ongelukkig voelt.
Denk dan terug aan de mooie dagen dat je lachte en danste.
Toen je tegen iedereen vriendelijk was.
Als een kind zonder zorgen!

Vergeet de mooie dagen niet!
Als de horizon, zover je kunt kijken, donker blijft.
Zonder een teken van licht.
Als je hart vol verdriet is en misschien vol bitterheid.
Als schijnbaar alle hoop op nieuwe vreugde en geluk verdwenen is.
Zoek dan toch zorgvuldig in je herinnering.
Ik vraag het je, de mooie dagen.

De dagen dat alles goed was, geen wolkje aan de lucht.
Toen er iemand was, bij wie je je thuis voelde.
Toen je enthousiast kon zijn over die ander.
Die je nu ontgoocheld heeft en misschien bedrogen.

Vergeet die mooie dagen niet!
Want als je ze vergeet komen ze nooit meer terug!
Neem jezelf opnieuw helemaal in handen.
Vul je hoofd met blijde gedachten.
Je hart met vergevingsgezindheid, tederheid en liefde.
En je mond met een lach en alles wordt weer goed.

Liefs van Nellie

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 16 feb 2012, 14:30

Afbeelding

Gedachten

Gedachten kan men niet stop zetten,
ze gaan door zonder erop te letten.
Komen vaak heel onverwacht,
waardoor je soms, zomaar lacht.


Gedachten horen bij het leven,
het denkvermogen is ons gegeven.
Vaak hoort men dan ook spontaan,
ik denk dat ik nu maar moet gaan.


Gedachten dwalen in ons hoofd,
geen mens die ons daarvan berooft.
Want niemand weet er groot of klein,
wat op dit moment mijn gedachten zijn.


Ria Soffers

Liefs en Groetjes van Nellie.

Gebruikersavatar
Nellie
Berichten: 10686
Lid geworden op: 06 feb 2012, 05:26

Bericht door Nellie » 16 feb 2012, 14:31

Afbeelding
JE KAN JE LEVEN NOOIT MEER OVERDOEN

Ik denk wel eens waar blijven al die jaren
ze gaan als een knipoog voorbij
En tijd kan je toch zomaar niet bewaren
zij is als een vogel zo vrij
Soms wil je een moment naar ’t verleden
soms wil je dat de tijd stil blijft staan
Maar een ding moet je zeker niet vergeten
om te genieten van iedere dag.
Je kan je leven nooit meer overdoen.
t Is niet te koop al gaf je een miljoen
Zet al je zorgen maar opzij
De zon die schijnt toch ook voor jou en mij
Je kan je leven nooit meer overdoen
't Is niet te koop al gaf je een miljoen
Leef van je dromen elke dag en raak ze niet kwijt.
't Lijkt wel of de dagen korter worden
het lijkt of de tijd sneller gaat
Ik weet nog dat het vroeger heel lang duurde
voordat ik groter werd of jarig was
Voor mij kon toen de tijd niet snel genoeg gaan
voor mij kropen de jaren voorbij
Maar als je ouder wordt weet je wel beter
en dus geniet maar van iedere dag.
Je kan je leven nooit meer overdoen
't Is niet te koop al gaf je een miljoen
Zet al je zorgen maar opzij
De zon die schijnt toch ook voor jou en mij
Je kan je leven nooit meer overdoen
; t Is niet te koop al gaf je een miljoen
Leef van je dromen elke dag en raak ze niet kwijt.
Maak nu je plannen waar
Wacht niet tot volgend jaar
want voor je 't weet gaat alles mis en is het te laat.
Je kan je leven nooit meer overdoen.
't Is niet te koop al gaf je een miljoen
Zet al je zorgen maar opzij
De zon die schijnt toch ook voor jou en mij
Je kan je leven nooit meer overdoen
't Is niet te koop al gaf je een miljoen.
Leef van je dromen elke dag en raak ze niet kwijt

Prettig weekend, Nellie

Plaats reactie